MISSING MISSION OCX? [AOT FIC]

HANNAH DEREL : MISSING MISSION




“ฮานน่า เดเรล มนุษย์ไททัน เธอคือมนุษย์ที่ได้รับการฉีดเซรุ่มไขสันหลังไททันชนิดพิเศษที่ทางเราได้พัฒนาขึ้น เพื่อปรับสักยภาพของมนุษย์ให้มีมากกว่าปกติ หรือเรียกสั้นๆ สร้างเธอให้เป็นมนุษย์เหนือมนุษย์ เธอสามารถรักษาร่างกายตัวเองได้เหมือนกับผู้ใช้พลังไททัน แต่ไม่ใช่ว่าตัวยาจะไม่มีผลข้างเคียงกับเธอ ผลข้างเคียงหลักๆคือทำให้อารมณ์ของเธอนั้นแปรปรวนและมีปัญหาทางด้านความจำ จะถึงยังไงไม่ว่าจะสนามรบไหนหรือไปสอดแนมเก็บข้อมูลจากประเทศใดเธอก็ทำได้สำเร็จโดยไม่มีความบกพร่องแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้นปัญหาเรื่องผลข้างเขียงของตัวเซรุ่มจะไม่ส่งผลเกี่ยวกับภารกิจของเธอเลย เเละนี่ก็คือผลสรุปคล่าวๆ ซึ่งรายละเอียดก็อยู่ในเอกสารแต่ผมว่าทุกท่านคงทราบดีเกี่ยวกับรายละเอียดทุกอย่างของเธอเเล้ว”

เมื่อเอ่ยจบเขาก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมของเขา ดูเหมือนว่าคนที่นั่งตรงข้ามเขายังคงจ้องมองมาที่เขาโดยไม่วางตา

“ท่านผู้บังคับบัญชาเซเร่มีความคิดดีๆอะไรรึเปล่าครับ ถึงมองหน้าผมไม่หยุดเเบบนี้”ชายหนุ่มเอ่ย

“ใช่”

เมื่อนํ้าเสียงเรียบของเขาถูกเปล่งออกมา ก็ทำให้สมาชิกทั้งที่ประชุมต่างหันมาจับสายตาที่เขาคนเดียวชายวัยกลางคนยศสูงผมทองผู้ถูกจดจ้องอยู่ก็ได้เอนเเผ่นหลังตนติดเก้าอี้นั่งในท่าสบายก่อนจะเอ่ยต่อ

“ผมคิดว่าได้เวลาที่เราจะเสนอให้เด็กคนนี้ได้ทำภารกิจจริงๆเเล้ว เพราะที่ผ่านมาจากบันทึกที่ผมได้อ่านเธอทำเเต่ภารกิจเล็กๆเเถมหน้าที่ในสนามรบก็เป็นเเค่ตัวเสริม ทั้งๆที่ถ้ามีทหารร้อยนายล้อมรอบกองทัพเราอยู่ก็เเค่ส่งเธอไปคนเดียวก็จัดการได้เรียบร้อยเเท้ๆ ผมว่าทำเเบบนี้จะคุ้มค่ากับงบประมาณสนับสนุนที่เราส่งให้คุณมากกว่านะครับคุณหมอเฮวารด์”

ชายหนุ่มเจ้าของชื่อท้ายประโยคยิ้มรับตอบ เขารู้ดีว่า‘ไอ้’ผู้บังคับบัญชาคนนี้สนใจเรื่องงบประมาณเป็นไหนๆ เพราะถ้าหากทางกองทัพทุ่มเงินในการทดลองของเขามากเกินไปเซร่าก็คงไม่มีเงินไว้โกงกินพอดี ถึงเขาจะรู้เเต่สุดท้ายระบบชนชั้นวรรณะก็ทำให้สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการเลียขาเเข่งคนที่อยู่สูงกว่า

“จริงครับเป็นความคิดที่ดี…ว่าเเต่คุณเซร่าจะให้เด็กคนนี้ไปทำภารกิจอะไรหรอครับ”เฮวารด์เอ่ยตอบเจ้านาย

“จำภารกิจชิงพลังไททันเมื่อหลายปีก่อนได้ไหม ตอนนี้ยังไม่เห็นความคืบหน้าอะไรจากเจ้าพวกนั้นเลย…ผมเลยคิดว่าถ้าเราส่งฮานน่าไปจัดการเพื่อเร่งรัดให้เเผนดำเดินการเร็วขึ้น จะดีกว่าไหม”



ควันบุหรี่ลอยออกมาจากหน้าต่างชั้นบนสุดของบ้าน ตามมาด้วยเสียงหวานที่กำลังขับร้องเพลงกล่อมเด็ก

“ชั้นชอบฟังเพลงนี้ตอนเด็กๆ”เจ้าของควันบุหรี่เอ่ย

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอยังคงนอนเเหงนหน้ามองเพดานพร้อมกับร้องเพลงนั้นออกมา เเต่ไม่นานจู่ๆเธอก็หยุดร้องทั้งๆที่เพลงยังไม่จบท่อน เธอลุงนั่งเหยีดขามองเพื่อนชายที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง

“จะไม่หยุดสูบบุหรี่จริงๆหรอซีค?”

หญิงสาวหรี่ตาลงพร้อมเอ่ยเสียงดุใส่เขา

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็สูดควันให้เต็มปอดก่อนจะพ้นมันออกมาใส่หน้าเธอ เเต่เจ้าตัวที่ถูกเเกล้งกลับนั่งนิ่งเเละปล่อยให้มันผ่านร่างไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เเล้วเธอจะไม่เก็บกระเป๋าใช่ไหมฮานน่า?”เขาย้อนถามอีกฝ่ายกลับเป็นการตอบ

หญิงสาวล้มตัวลงนอนอีกครั้ง เธอชูมือขึ้นตวัดปัดควันในอากาศให้กระจายออกไป

“เมื่อวานเราเพิ่งวิ่งเล่นกันอยู่เลย จู่ๆวันนี้นายก็นั่งสูบเจ้านั่นเเล้ว”เธอเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเอื่อยๆราวกับหมดเเรง

“กินยาเเล้วยัง”เขาถาม

“ไม่…ยาอะไร…อ้อ..ยัง”เธอพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก

ซีคคาบบุหรี่ไว้ที่ปากพร้อมเดินไปยังตู้เสื้อผ้าของเจ้าของห้องราวกับว่าเป็นห้องของตน ก่อนจะก้มลงไปหยิบกระปุกยาออกมาจากกระเป๋าใบเล็กๆที่ซุกไว้อยู่กับกองผ้าใต้ตู้ จากนั้นเขาก็เดินไปที่โต๊ะทำ
งานแล้วรินนํ้าในเหยือกใส่เเก้ว เมื่อเห็นดังนั้นคนที่นอนอยู่ก็ดันตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อรอสิ่งที่เขาจะมอบให้

“ถ้าชั้นไม่มีนายชั้นจะตายไหมนะ”ฮานน่าเอ่ยโดยเธอยื่นมือทั้งสองมือไปรับแก้วนํ้าและยากระปุกจากเขา

ซีคยืนกอดอกมองดูคนตรงพื้นค่อยๆเเกะกระปุกยาออกอย่างตั้งใจ

‘เธอเริ่มเเย่เเล้ว’ เขาคิด เพราะอาการก่อนหน้าที่เธอจะได้รับยาเข็มที่สี่มันดีกว่านี้ เเต่พอทางการมีคำสั่งภารกิจใหม่ให้เธอ จึงทำให้
ฮานน่าต้องได้เข้ารับยาเข็มที่สี่เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพให้มากขึ้นกว่าเดิม ในวันแรกหลังจากการฉีดเข็มที่สี่เธอก็ยังคงปกติดี เเต่พอหลังๆมาเธอก็เริ่มมีอาการหลงลืมมากขึ้นกว่าเดิม เเละยังมีอาการเบลอคล้ายคนเมาอยู่เกือบตลอด จึงทำให้เธอต้องได้รับยาตัวนี้ทุกๆ 5 ชั่วโมงเพื่อลดอาการเบลอเเละช่วยเรื่องความจำให้ดีขึ้น

“เธอรู้สึกดีขึ้นไหม?”เขาเอ่ยถามเมื่อนํ้าที่หมดเเก้วถูกคนตรงพื้นยืนมาตรงหน้า















สวัสดีค่ะ ห่างหายจากการเขียนไปนาน วันนี้มีไฟมาปล่อยลูกสาวคนใหม่เเล้วค่ะ!

‘ฮานน่า เดเรล’

C u✨